bayram ziyareti

önce bulunduğun yerdeki büyüklerden başlar mezarlıkla sona erer. zaman mesafe muazzam ötesidir. her gittiğin yerde baklava ve yaprak sarması ikram edilir. yemeyeni dövüyolar.

mezarlıklarla başlar sonrasında akrabalar ziyaret edilir.

kısa olanı makuldür.

ziyarete gidilen evde sen ne kadar büyümüşsün, bi güzelleşmişsin üniversite seni değiştirmiş bak, ne okuyordun sen, hangisinin ablasıydın diye tepkilere maruz kalabiliyorum / kalabilirsiniz.

az önce ilki gerçekleşti, baklava yiyemedim. :))

en sevdiğimdir. her bayramın ilk günü babaannemlere gider kahvaltı yaparız, sonra rahmetli anneannemin yanına gideriz. sonra akşamı dayımlar teyzemler herkes toplanır bir bayramlaşma trafiği olur gece yarılarına kadar oturulup özlem giderilir. yarınısı da diğer buyuk akrabalar gezilir en son dönüşte tekrar bir etkinlik yapılıp ayrılır. şu an teyzemleri bekliyoruz. başlasın bayram horror story :d

eski bayramlar olmadığı için eski bayram ziyaretleri de yok.

bazen çok bunaltıcı oluyor. öyle konular açılıyor ki konuşmak sadece israf. ne kimse kimseyi adam akıllı dinliyor ne de anlıyor. burada; (#1617035) bahsettiğim tartışmayı bugün tazeledik mesela. sonuç: sivas otel...

bu bayram bir ilk yaparak evde misafir beklemek yerine misafirliğe gittim. i̇nsanın önüne sofra kurulması ne güzel şeymiş yahu. bundan sonra her bayram gezeceğim. sütlaca burun kıvırıp, muhallebimi gömeceğim. mis, mis.

kurban bayramının yaklaştığı şu günlerde beni yine sıkıntıya sokan durum. ben bu bayram ziyareti olayından nefret ediyorum. kimse benim evime gelmesin ben de kimsenin evine gitmeyeyim. yav şu yaşamımda bana bir gram katkısı olmayan insanları neden ziyaret edeyim ki sadece tanıyoruz diye mi? gidicem 15-20 dakika boyunca boş ve baygınlık veren hava-su muhabbetleri yapıcam ve bunu yapınca geleneklerine saygılı,efendi bi insan olucam öyle mi? hiç sanmıyorum. bu bayram ziyaretlerinin yavaş yavaş tükenmesine seviniyorum,hiç mi hiç gerek yok bana göre zaten.

iyi ki akrabalarımla aynı yerde yaşamıyorum. size iyi ziyaretler sayın yazarlar. ben evdeyim, ziyaretime geleni beklerim :')

yhaa moruq aqrabhalarimdan nhefret edhiyorm

o yaşlara geldiğimizde bu ziyaretlerin hasretiyle bekleyeceğimizi unutmayalım, yalnızlık allah'a mahsus.

nefret ediyorum bu eylemden çok boş muhabbetler dönüyor sevmediğim insanların yüzünü görmek zorunda kalıyorum

ziyaret, vefa, birlik, beraberlik, yemekler vs. güzel de sohbetleri genelde hiç çekilmiyor be. hayır, teyze sana ne benim üniversite hocamın evli olup olmadığınıdan? manyak mısın anlamıyorum ki. not: futbol ve siyaset de konuşulursa sohbet iyice bataklığa döner. ölü taklidi yapın! bi' de bu var; (#1985542)

gitmek güzel ama misafir ağırlamak zor .kalabalık gelirlerse tamam daha, onlar gidene kadar oturamıyorsun .bide ben evde hizmet eden tek kızım çünkü kardeşim çekingen mutfaktan çıkmıyor o yüzden mutfağı ona kitleyip az misafirlerin yanında oturayım diyorum bu sefer annem su getirsene diyor hep böyle oluyor onun suyunu getirince beriki bi çay doldur diğeri peçete varsa alabilir miyim vs. benim için bayram özeti bu açıkcası. misafirimiz çok gelmez ama biz kalabalık ir aileyiz sadece ablamlar gelse yetiyor .

oldum olası bayramlardan nefret ederim. ne misafir giderim ne misafir beklerim.

nefret ediyorum isterseniz eksi yağmuruna tutun. zorla istemediğim insanlarla görüşmek aşırı yapmacık ve kasıntı geliyor.

"bayram ziyafeti" olarak okuduğum başlık. evet, şu an hopdediks kadar acıktım ve canım deliler gibi kavurma çekiyor..

Mesela karşı konuşma sabahtan beri bi kaç kişi geldi. Rahatsız oldum fazlasıyla. Hem içinde bulunduğumuz dönemde yapılmaması gerekn bir davranış olduğu için hemde bayram vakti bir başıma kaldığım için. Her ne kadar sevmesemde hatırlanmak, bir araya gelebilmek güzel bir olay.

Ne kimseye gittik ne de kimsenin gelmesine izin verdik. 1,2 tane salak akraba gelmek istedi ama annem : gelirseniz oklavayla dövmezsem ne olayım, dedi.

akpli akrabalara bayram ziyareti yasaklanabilir mi artık yoksa ben çığlık atacağım

Bayramlarda sahte sahte akraba ziyaretine maruz kalmamak o kadar güzel bir olay ki, anlatılmaz yaşanır. 363 gün boyunca adını bile zikretmediğin insanları 2 gün hatırlayıp ziyaret etmek aşırı kolpa ya. Bir de ev sahipleri günler öncesinden temizliğiyle, yemeğiyle uğraşıyor falan... Bonnnboş bir olay.

Belli bir yaştan sonra mecburiyet halini alan bir durum. Gidesin yoktur, gitmesen olmaz. Of.

Sadece babamın kabrine gittim ve benim için bu serüven bitti. Kimsesiz olmak..

okuyorum teyzem.. okuyorum..

Tam dışarı çıkacakken akrabalar geldi yalandan anneme uyuyo dedirttim yanlarına gitmemek için sonra gerçekten gitmelerini beklerken uyuya kalmışım aq

ablam az önce halamlar köye gittiği ve ziyaret bir kişi azaldığından sevinç çığlıkları attı. siz düşünün ne kadar harika bir şey:)